روغن آویـشن

روغن گیاهی آویشن (Thymus vulgaris) یکی از قوی‌ترین روغن‌های دارویی در طب سنتی است. این روغن به‌دلیل ترکیبات فنولی قوی، خاصیت ضد میکروبی و آنتی‌اکسیدانی چشمگیری دارد.

ترکیبات شیمیایی اصلی

1. تیمول (30-50%): ضدعفونی‌کننده قوی سیستم تنفسی و گوارشی
2. کارواکرول (3-15%): ضد باکتری و ضد قارچ
3. پارا-سیمن (5-10%): ضد التهاب و ضد اسپاسم
4. لینالول (4-7%): آرامبخش و ضد اضطراب
5. ترپینن-4-اول (1-5%): محرک سیستم ایمنی

خواص درمانی در طب سنتی

1. سیستم تنفسی

• درمان سرفه، برونشیت و آسم
• رفع عفونت‌های سینوسی
• کاهش علائم سرماخوردگی و آنفولانزا

2. سیستم گوارشی

• بهبود هضم غذا
• کاهش نفخ و گاز معده
• درمان انگل‌های روده

3. پوست و مو

• درمان آکنه و جوش‌های چرکی
• ضد قارچ برای عفونت‌های پوستی
• تقویت رشد مو و کاهش شوره

4. سیستم ایمنی

• تحریک تولید گلبول‌های سفید
• پیشگیری از عفونت‌های ویروسی
• خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی

روش‌های مصرف

1. استنشاقی (آروماتراپی)

• 3-5 قطره در دیفیوزر برای مشکلات تنفسی
• استنشاق مستقیم برای رفع احتقان

2. مصرف موضعی

• رقیق‌کردن با روغن حامل (نسبت 1:5)
• ماساژ برای دردهای عضلانی
• ضماد برای عفونت‌های پوستی

3. مصرف خوراکی (با احتیاط)

• 1-2 قطره با عسل برای عفونت‌های گوارشی
• فقط تحت نظر پزشک متخصص

نکات احتیاطی

• زنان باردار و کودکان زیر 6 سال منع مصرف دارند
• ممکن است باعث تحریک پوست در افراد حساس شود
• در بیماران تیروئیدی با احتیاط مصرف شود
• از مصرف طولانی‌مدت خودداری شود

 

جمع‌بندی

 

روغن آویشن به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک طبیعی، جایگاه ویژه‌ای در طب سنتی دارد. با رعایت دوز و روش مصرف مناسب، می‌توان از فواید متعدد آن در درمان بیماری‌های تنفسی، گوارشی و پوستی بهره برد. همیشه پیش از مصرف، تست حساسیت پوستی انجام دهید و در صورت مصرف داروهای شیمیایی، با پزشک مشورت نمایید.